Pedagog szkolny mgr Renata Palus
Godziny pracy pedagoga:
poniedziałek 9.40-13.40
wtorek 8.00-9.00
9. 40- 10.40
11.35-12.35
Środa 8.45-9.45
10.35-13.35
czwartek 8.00 - 9.00
Piątek 9. 40 - 10.40
13.30 - 14.30
PEDAGOG SZKOLNY
Zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:
- Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jest Ci smutno
- Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem
- Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji
- Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem oraz troską
- Chciałbyś pomóc innym, potrzebujesz pomocy
- Masz ciekawe pomysły i chcesz je realizować
Przyjdź także z każdą sprawą, z którą nie potrafisz sobie poradzić
RADY DLA UCZNIÓW
1.Musisz nauczyć się uważnego słuchania i robienia notatek. Większość nauczycieli nie będzie już dyktowała. Sam powinieneś wyłapywać rzeczy najważniejsze i zapisywać je najlepiej czytelnie i w punktach.
2.W pierwszym miesiącu nie dostawałeś jedynek, ale miałeś dużo klasówek sprawdzających Twoje wiadomości. Pozwoliło to nauczycielom zorientować się, co już wiesz.
3.Będą wymagać od Ciebie większej samodzielności i aktywności. Czeka Cię dużo więcej nauki niż w ubiegłym roku.
4.Nie bój się pytać, jeżeli czegoś nie wiesz. Pamiętaj, że nie ma głupich pytań.
5.Ucz się systematycznie, żeby nie narobić zaległości, szybko poprawiaj jedynki. Picie i palenie nie przysporzy Ci dobrych przyjaźni. Teraz taki szpan jest tępiony. Nie jesteś osobą gorszą od innych, żebyś w ten sposób musiał zwracać na siebie uwagę.
6.Staraj się nie spóźniać na lekcje i bądź kulturalny. Twoje zachowanie w szkole jest tak samo ważne, jak oceny.
7.Pamiętaj, że aktywność na początku zapewni Ci spokój pod koniec roku.
8.Staraj się nie zwracać na siebie uwagi, noś strój czysty, schludny, nie wyzywający.
9.Szanuj siebie, nie daj się poniżać. O pomoc zwracaj się do wychowawcy lub pedagoga.
10.Zdarza się tak, żestare przyjaźnie kończą się. Nie zrażaj się tym, szukaj nowych przyjaciół.
11.Dystans między Tobą, a nauczycielem nie jest taki duży, jak Ci się wydaje. Staraj się go zrozumieć tak, jak chciałbyś żeby on zrozumiał Ciebie.
Nie poddawaj się pierwszym niepowodzeniom.
Drogi Rodzicu!
Jest wiele rzeczy o których masz prawo nie wiedzieć. Życie i świat, a może jego ciągłe zmiany powodują, że ciągle "coś" nam ucieka. Niczym złym jest pytać jeśli czegoś nie Wiesz. Nasze dzieci wkręciły się w wir przemian, mediów, i internetu. Są często zagubione w tej gonitwie. Ciągle czegoś szukają, nie wiedzą co zrobić z wolnym czasem. To największe zagrożenie - "zabijanie czasu". Przychodzą wtedy do głowy...
Dzieci uczą się tego, czym żyją
Jeżeli dziecko żyje w ciągłym krytycyzmie, nauczy się potępiać.
Jeżeli dziecko żyje otoczone wrogością, nauczy się wszystkich zwalczać.
Jeżeli dziecko żyje z uszczypliwością, nauczy się wstydu.
Jeżeli dziecko żyje otoczone poczuciem krzywdy, nauczy się czuć winne.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze tolerancji, nauczy się cierpliwości.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze podtrzymującej go na duchu, pozna swoją wartość i siłę.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze pochwał, nauczy się doceniać innych.
Jeżeli dziecko żyje w sprawiedliwości, nauczy się sprawiedliwości.
Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa, nauczy się wiary w swoje siły.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze akceptacji, nauczy się lubić i akceptować siebie.
Jeżeli dziecko żyje w akceptacji i miłości, odnajdzie i pokocha siebie i cały świat.
Oto 10 najbardziej ogólnych, podstawowych zasad postępowania rodziców z dziećmi:
1. Zasada akceptacji.
Dorastający ma prawo do własnego życia. Nie jest projekcją naszych marzeń, nie musi więc swoim życiem spełniać naszych oczekiwań. Pozwólmy mu na odmienne, niż mieliśmy, zamierzenia i plany, na inną wizję osobistego szczęścia.
2. Zasada wiarygodności.
Zachowania rodziców wobec dorastających (a także wobec innych) powinny być wiarygodne. nie należy inaczej postępować, niż się mówi, co innego mówić poza plecami, co innego wyrażać słowami, a co innego gestami i uczuciami. Te rozbieżności między słowami a "mową" ciała, nie tylko obniżają autorytet rodziców, ale podważają ich wartości jako ludzi, którym można ufać.
3. Zasada poszanowania intymności.
Młodzież ma prawo do własnej intymności, której strzeże z całą mocą. Uszanujmy tajemnicę jej kieszeni, szuflad i korespondencji, nie domagajmy się w sposób natarczywy odpowiedzi, nie "pociągajmy za język", jeżeli milczy, przeprośmy, jeżeli niechcący okazaliśmy się niedyskretni. Zwłaszcza w sprawach uczuciowych okażmy takt i delikatność. Właśnie bowiem wtedy, gdy młody człowiek wie, że to zależy tylko od niego, będzie skłonny do zwierzeń i zwrócenia się o radę. Ale równocześnie interesujemy się pozadomowym życiem dorastającego dziecka, jego kolegami, zainteresowaniami, sposobami spędzania wolnego czasu. Bądźmy też czujni wobec istniejących zagrożeń dla jego psychicznego rozwoju.
4. Zasada równych zobowiązań.
Zobowiązania dotyczą tak dzieci, jak i rodziców. Jeżeli dorastający podjął się wykonania czegokolwiek, należy to do końca wyegzekwować. Ale też wszystkie zobowiązania podjęte przez rodziców powinny być bezwzględnie realizowane. Lepiej więc nie podejmować decyzji wątpliwych, aby nie trzeba było się z nich wycofywać.
5. Zasada stabilności.
Poszukującej postawie młodzieży - której wyrazem jest chaotyczność i niezdecydowanie, oscylowanie pomiędzy skrajnościami - rodzice powinni przeciwstawić stabilność życia rodzinnego, uporządkowanie (co nie oznacza sztywność) czynności i czasu. Regularne posiłki czy sen są w tym wieku bardzo ważne, nie powinny być jednak bezdyskusyjnie narzucane. Spokojnej, regularnej rytmiczności codziennego życia w rodzinie młodzież najczęściej sama się podporządkowuje. Stabilność dotyczy też spraw daleko ważniejszych: podstawowych przekonań moralnych rodziców. Tylko poczucie pewności dotyczące tego, co jest dobre, a co złe, daje młodemu człowiekowi wewnętrzną siłę dla trudnych wyborów.
6. Zasada prośby.
Polecenia kierowane do młodzieży powinny być formułowane w postaci konkretnych próśb, wypowiedziane głosem spokojnym, ale stanowczym. Bezosobowe mówienie "należy zrobić" lub wydawanie rozkazów jest mało skuteczne; to ostatnie powinno być stosowane tylko w ostateczności, na przykład w sytuacji niebezpieczeństwa. Prośby i zachęta to podstawowe sposoby skutecznego zwracania się rodziców do młodzieży.
7. Zasada konsekwencji.
Dorastający musi wiedzieć, czego oczekiwać po takim czy innym swoim postępowaniu, ale te same konsekwencje powinny w rodzinie obowiązywać również innych jej członków, także rodziców.
8. Zasada otwartości na informacje.
Zasada otwartości na informacje, w tym także na krytykę, powinna obowiązywać nie tylko młodzież, ale też rodziców. Rodzice bowiem mogą się wiele nauczyć od swoich dorastających dzieci i nie jest to powód do wstydu, ale do dumy. W razie występowania trudności poprośmy syna czy córkę o radę, pomoc. W takiej doradczej roli młodzież czuje się ważna i odpowiedzialna.
9. Zasada humoru.
Narastające napięcie, atmosferę zdenerwowania w domu najłatwiej (w początkowej fazie) rozładować humorem. Wytwarza on dystans wobec problemów, dlatego stosujemy go w kontaktach z młodzieżą często. Również nasze własne niezręczności i niedociągnięcia zyskają uśmiech życzliwej pobłażliwości dorastających dzieci, jeżeli zareagujemy na nie humorem i śmiechem z samych siebie.
10. Zasada współdecydowania.
Dorastający, stopniowo wciągany w problemy rodziny i jej zobowiązania, kłopoty materialne, kontakty przyjacielskie i inne najczęściej samorzutnie zaczyna zabierać głos w sprawach dla rodziny istotnych, dyskutuje, doradza rodzicom. Oceniajmy to pozytywnie, nawet kiedy niektóre rady są nie do przyjęcia (wtedy wytłumaczmy, dlaczego).
Literatura: Irena Obuchowska, "Drogi dorastania"
Dnia 6 listopada 2008 r. został uruchomiony pierwszy bezpłatny ogólnopolski telefon zaufania
116 111 - bezpłatny Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży!
Pod numerem 116 111 dyżurują wykwalifikowani psycholodzy i pedagodzy. Dzieci i młodzież będą mogą korzystać z niego od poniedziałku do piątku w godzinach 12.00 – 20.00 anonimowo i bezpłatnie w każdym przypadku, niezależnie od sieci, z której wykonują połączenie. Konsultanci telefonu zaufania 116 111 będą współpracowali z ogólnopolską siecią instytucji i organizacji, które w razie potrzeby prowadzić będą interwencje w sprawach dzieci. W przypadku podejrzenia, że zdrowie lub życie dziecka jest poważnie zagrożone, konsultanci telefonu 116 111 uprawnieni są do inicjowania interwencji policyjnej na mocy porozumienia na rzecz sprawnej obsługi telefonu 116 111, zawartego pomiędzy Komendantem Głównym Policji a Fundacją Dzieci Niczyje.
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 został objęty honorowym patronatem Ministra Edukacji Narodowej.